بخشی از فیلمنامه دختر لر با صدای بهناز شیربانی

آنچه می‌شنوید بخش کوتاهی است از رمان دایی جان ناپلئون نوشته‌ی ارزشمند ایرج پزشکزاد که آرزو حسینی برایتان می‌خواند.

داستان «چل گیس» را بشنوید از مجموعه داستان «سبز پری» با صدای خانم بهناز شیربانی.

سریال هامی و کامی در 1356 تهیه شد. شعر تیتراژ ابتدایی سریال اثر نادر ابراهیمی است که صدای زیبای محمد نوری بر زیبایی آن افزوده است. 

کرونک ساخته مشهور آهنگ ساز ارمنی، کومیتاس وارتابد در آرزوی بازگشت ارامنه دور از وطن است.#دیازپورا

شادی بخش مهمی از نوروز و بهار است. شما را به شنیدن والس نوروزی با صدای احمد عاشورپور هنرمند گیلانی دعوت می کنیم.

زنان افغانستانی با شعرها و قصه‌ها، دردها و رنج‌هایشان را بیان می‌کنند. از همان زمان که عایشه قصه پرغصه دوری و جدایی از ملاممدجان را به شعر درآورد و آواز کرد، تا همین امروز که زنان افغانستانیِ نسل دوم مهاجر در ایران زبان قصه و داستان را برای بیان رنج‌های دوری برگزیدند. آواز عایشه عاقبت شنیده شد و به دلدار رسید. داستان زنان و دختران امروزی نیز عاقبت شنیده خواهد شد. در پرونده وینش در مورد 5 زن نویسنده نسل دوم مهاجر افغانستانی بخوانید.

تاتا سیمونیان، از خواننده‌های پاپ ارمنستان آهنگی با نام درخت کریسمس یا درخت جشن دارد که شما را دعوت به شنیدنش می‌کنیم.

در شب یلدا ارامنه دوست داراند قاپاما بخورند. این آهنگ زیبای ارمنی در مورد خوراک قاپاما عالی است.

مصاحبه رادیو اقتصاد با آنی خاچکیان

در اپیزود 17 و 18 پادکست طنزپردازی می‌توانید با زندگی هوشنگ مرادی کرمانی آشنا شوید. هم‌چنین در اپیزود 19 مصاحبه‌ای شنیدنی با ایشان انجام شده

صمد بهرنگی جدا از داستان‌نویسی، کار نقد و پژوهش هم می‌کرد. علاقه و توجه او به افسانه‌های محلی و ادبیات فولکلور باعث شد که مجموعه ارزشمندی از افسانه‌های آذربایجانی را جمع‌آوری کند و به‌جا بگذارد. رد این قصه‌ها در بسیاری از داستان‌هایش هم هست. این آثار وجه ماندگاری از صمد را نشان می‌دهند که زیر سایه داستان‌هایش کمتر دیده شد. در این یادداشت به‌خصوص به قصه‌ی «آدی و بودی» توجه شده است. خوب که نگاه کنید زیر قیافه جدی سبیلوی صمد، آدی و بودی لبخند می‌زنند.مقاله صوتی این هفته وینش به قلم گیتی صفرزاده را با صدای سجاد سجودی بشنوید.

از این پس در سایت معرفی و نقد کتاب وینش پادکستی خواهیم داشت با عنوان «داستان یک پرونده». قسمت اول آن به موضوع «پرونده چین» شامل گفتگو با امین سبحانی از نویسندگان سایت وینش است که چندی پیش پرونده‌ای با پنج مطلب درباره تاریخ چین نوشت. در این گفتگو از او درباره انگیزه سرکشیدن به تاریخ چین بیشتر می‌پرسیم. البته گفتنی‌ست که پرونده چین بخش دوم و سومی هم دارد که در آینده در سایت وینش و به قلم امین سبحانی منتشر خواهد شد.قسمت اول پادکست «داستان یک پرونده» با عنوان «پرونده چین» را بشنوید و نظرتان را برای ما بنویسید.گفتگوکننده: نسیم نجفی

بیرون از جعبه، پادکستی‌ست در سه قسمت، حاصل گفتگو با یازده نوجوان و جوان ۱۶ تا ۲۵ ساله.گاهی لازم است پژوهش‌های میدانی، به شناخت اقشار و نسل‌ها از یکدیگر کمک کنند. در این دوره از تاریخ که توسعه فناوری و اینترنت‌، احساس تفاوت و شکاف زیادی بین نسل جدید با نسل‌های پیشین به وجود آورده، هنوز و همچنان گفتگو بهترین راه است برای شناختن نسل جوان‌تر و رسمیت دادن به جهان‌بینی آنها.آیا پای تفاوت نسلی و تضادی کامل در باورها و نیازهایمان در میان است؟این روزها بیشتر از همیشه درباره این گروه سنی صحبت می‌شود، از تلاش برای تعریف آن‌ها، تا دادن حکم و نظر. از نسبت دادن «باری‌به‌هرجهت بودن» به آنها تا پیش از این، رسیده‌ایم به احساس نامیرایی و قهرمانی و جسارت یا حتی گستاخی. از نگاه متعجب به پوشش و آرایش و زیورآلات آن‌ها رسیده‌ایم به نسبت دادن همین سلیقه به یک نوع آزاداندیشی و سرکوب‌ناپذیری.هرچه هست این را نمی‌شود کتمان کرد که این میزان توجه، نشان‌دهنده‌ی نکته‌ای است: ما نیاز به شناخت داریم. ما فاصله داریم. ما ربطمان به همدیگر را گم کرده‌ایم.باور ما این است که برای داشتن هر تعریف یا نظری ابتدا باید شناخت پیدا کرد، و برای شناخت، اولین قدم، گوش دادن است.بر همین اساس در پاییز همین سال سراغ تعدادی از جوانان این گروه سنی رفتیم. این بچه‌ها ساکن تهران هستند، از مناطق شرق، غرب، جنوب و شمال.از آن‌ها خواستیم حرف بزنند. تدوین گفت‌وگوها برای رسیدن به یک روایت یا هدف از پیش‌تعیین‌شده انجام نشده و فقط جواب‌ها را به ترتیب کنار هم قرار داده‌ایم. تنها هدف از پیش‌تعیین شده‌ی ما بیرون آمدن از جعبه‌ی تاریک «تفاوت نسل» بوده است. خوشحالیم که برایش تمرین کردیم. چیزهایی که از گفتگوهای اولیه حذف شده غیر از پاکسازی‌های فنی شامل مواردی در جهت حفظ حریم بچه‌هاست.ما دوست داریم مطالب علاقمندان درباره این پادکست را در وبسایت وینش منتشر کنیم.گرچه بیش از هرچیز از شما می‌خواهیم گوش بسپارید.

بیرون از جعبه، پادکستی‌ست در سه قسمت، حاصل گفتگو با یازده نوجوان و جوان ۱۶ تا ۲۵ ساله.گاهی لازم است پژوهش‌های میدانی، به شناخت اقشار و نسل‌ها از یکدیگر کمک کنند. در این دوره از تاریخ که توسعه فناوری و اینترنت‌، احساس تفاوت و شکاف زیادی بین نسل جدید با نسل‌های پیشین به وجود آورده، هنوز و همچنان گفتگو بهترین راه است برای شناختن نسل جوان‌تر و رسمیت دادن به جهان‌بینی آنها.آیا پای تفاوت نسلی و تضادی کامل در باورها و نیازهایمان در میان است؟این روزها بیشتر از همیشه درباره این گروه سنی صحبت می‌شود، از تلاش برای تعریف آن‌ها، تا دادن حکم و نظر. از نسبت دادن «باری‌به‌هرجهت بودن» به آنها تا پیش از این، رسیده‌ایم به احساس نامیرایی و قهرمانی و جسارت یا حتی گستاخی. از نگاه متعجب به پوشش و آرایش و زیورآلات آن‌ها رسیده‌ایم به نسبت دادن همین سلیقه به یک نوع آزاداندیشی و سرکوب‌ناپذیری.هرچه هست این را نمی‌شود کتمان کرد که این میزان توجه، نشان‌دهنده‌ی نکته‌ای است: ما نیاز به شناخت داریم. ما فاصله داریم. ما ربطمان به همدیگر را گم کرده‌ایم.باور ما این است که برای داشتن هر تعریف یا نظری ابتدا باید شناخت پیدا کرد، و برای شناخت، اولین قدم، گوش دادن است.بر همین اساس در پاییز همین سال سراغ تعدادی از جوانان این گروه سنی رفتیم. این بچه‌ها ساکن تهران هستند، از مناطق شرق، غرب، جنوب و شمال.از آن‌ها خواستیم حرف بزنند. تدوین گفت‌وگوها برای رسیدن به یک روایت یا هدف از پیش‌تعیین‌شده انجام نشده و فقط جواب‌ها را به ترتیب کنار هم قرار داده‌ایم. تنها هدف از پیش‌تعیین شده‌ی ما بیرون آمدن از جعبه‌ی تاریک «تفاوت نسل» بوده است. خوشحالیم که برایش تمرین کردیم. چیزهایی که از گفتگوهای اولیه حذف شده غیر از پاکسازی‌های فنی شامل مواردی در جهت حفظ حریم بچه‌هاست.ما دوست داریم مطالب علاقمندان درباره این پادکست را در وبسایت وینش منتشر کنیم.گرچه بیش از هرچیز از شما می‌خواهیم گوش بسپارید.

بیرون از جعبه، پادکستی‌ست در سه قسمت، حاصل گفتگو با یازده نوجوان و جوان ۱۶ تا ۲۵ ساله.گاهی لازم است پژوهش‌های میدانی، به شناخت اقشار و نسل‌ها از یکدیگر کمک کنند. در این دوره از تاریخ که توسعه فناوری و اینترنت‌، احساس تفاوت و شکاف زیادی بین نسل جدید با نسل‌های پیشین به وجود آورده، هنوز و همچنان گفتگو بهترین راه است برای شناختن نسل جوان‌تر و رسمیت دادن به جهان‌بینی آنها.آیا پای تفاوت نسلی و تضادی کامل در باورها و نیازهایمان در میان است؟این روزها بیشتر از همیشه درباره این گروه سنی صحبت می‌شود، از تلاش برای تعریف آن‌ها، تا دادن حکم و نظر. از نسبت دادن «باری‌به‌هرجهت بودن» به آنها تا پیش از این، رسیده‌ایم به احساس نامیرایی و قهرمانی و جسارت یا حتی گستاخی. از نگاه متعجب به پوشش و آرایش و زیورآلات آن‌ها رسیده‌ایم به نسبت دادن همین سلیقه به یک نوع آزاداندیشی و سرکوب‌ناپذیری.هرچه هست این را نمی‌شود کتمان کرد که این میزان توجه، نشان‌دهنده‌ی نکته‌ای است: ما نیاز به شناخت داریم. ما فاصله داریم. ما ربطمان به همدیگر را گم کرده‌ایم.باور ما این است که برای داشتن هر تعریف یا نظری ابتدا باید شناخت پیدا کرد، و برای شناخت، اولین قدم، گوش دادن است.بر همین اساس در پاییز همین سال سراغ تعدادی از جوانان این گروه سنی رفتیم. این بچه‌ها ساکن تهران هستند، از مناطق شرق، غرب، جنوب و شمال.از آن‌ها خواستیم حرف بزنند. تدوین گفت‌وگوها برای رسیدن به یک روایت یا هدف از پیش‌تعیین‌شده انجام نشده و فقط جواب‌ها را به ترتیب کنار هم قرار داده‌ایم. تنها هدف از پیش‌تعیین شده‌ی ما بیرون آمدن از جعبه‌ی تاریک «تفاوت نسل» بوده است. خوشحالیم که برایش تمرین کردیم. چیزهایی که از گفتگوهای اولیه حذف شده غیر از پاکسازی‌های فنی شامل مواردی در جهت حفظ حریم بچه‌هاست.ما دوست داریم مطالب علاقمندان درباره این پادکست را در وبسایت وینش منتشر کنیم.گرچه بیش از هرچیز از شما می‌خواهیم گوش بسپارید.

مقاله صوتی این هفته یکی از مقاله‌های پرونده چین در سایت وینش است. مقاله‌ای درباره کتاب انقلاب فرهنگی چین نوشته‌ی دیوید پیتروزا و ترجمه‌ی مهدی حقیقت‌خواه. امین سبحانی نویسنده این مقاله در مقدمه می‌گوید قرار است این کتاب مخاطبِ ناآشنا با تاریخ چین را با این رویداد تاریخی آشنا کند. چنین کتاب‌هایی اولاً به زبانی ساده باید نوشته شوند و ثانیاً جریان اصلی موردقبول قرارگرفته میان مورخان را باید به مخاطب عرضه کنند و از ارائه روایت‌های متفاوت اما کم‌طرفدار خودداری کنند. کتاب اواخر دهه نود چندسالی پس از پایان جنگ سرد نوشته شده که عمده مورخان غربی گسل بین بلوک غرب و شرق را ذیل دوگانه دموکراسی-دیکتاتوری فهم می‌کردند. با درنظر داشتن همه‌ی این موارد، کتاب انقلاب فرهنگی چین مطلع خوبی برای شناخت بخش مهمی از تاریخ چین معاصر است.

مقاله صوتی این شنبه، درباره باور دهخدا به کار فرهنگی است بعد از تبعید شدن به خاطر این که در دفاع از مشروطه می‌نوشت. کتاب «نامه‌های سیاسی دهخدا» راوی همان روزگار است. «در این نامه‌ها با دهخدای جوانی روبه‌رو می‌شویم که گاه ضعیف‌النفس و گاه قوی است. چنین به نظر می‌رسد که زود ناامید می‌شود، اما تا امکانی برای کار و نشر روزنامه پیدا می‌شود، فعال می‌شود و زندگی از سر می‌گیرد. کل این دوران تبعید در پاریس و ایوردون یک سال بیشتر طول نمی‌کشد. در این مدت سه شماره از صور اسرافیل منتشر می‌شود. تصویر این سه شماره در اینترنت یافتنی است. هر شماره هشت صفحه است و شامل نوشته‌هایی که پشت سر هم ردیف شده‌اند. انسان حیرت می‌کند انتشار همین هشت‌صفحه‌ای‌ها با چه مصیبتی میسر می‌شده است و چه تاثیر شگرفی از خود به جا گذاشته است.» این مطلب را به قلم روبرت صافاریان و صدای شادی سرپولکی از سایت «معرفی و نقد کتاب وینش» بشنوید.

اوا ایلوز، نظریه‌پرداز فرهنگی، موضوع مقاله صوتی این هفته وینش است. اندیشه‌های اوا ایلوز برخلاف دیگر نظریه‌پردازان تاملات گله‌آمیز غامض نیستند؛ بلکه غافل‌گیرکننده، صریح و تند هستند. او در این مصاحبه درباره کنترل‌گری سرمایه داری از طریق احساس صحبت می‌کند. بیشتر کتاب‌های ایلوز به فارسی هم ترجمه شده‌اند: صمیمیت‌های سرد، شکل‌گیری سرمایه‌داری هیجانی، چرا عشق درد دارد. اوا ایلوز در مراکش متولد و در فرانسه بزرگ شده، در برخی از بهترین دانشگاه‌های جهان درس خوانده و بعدها در همان‌ها تدریس کرده است. در نتیجه به یک روشنفکر بین‌المللی تبدیل شده است. این مصاحبه را نشریه گوئرنیکا با او ترتیب داده است.این مطلب که رحیم نعمانی آن را ترجمه کرده می‌توانید با صدای نسیم نجفی بشنوید.

مقاله صوتی این هفته وینش موضوع پرجنجالی دارد؛ نقدی‌ست بر کتاب بسیار دوست‌داشته‌شده و همه‌گیر «انسان خردمند». نویسنده نقد باور دارد که این روزها، داستان‌سرایی بیشتر از هر چیز دیگری روی مردم تاثیر می‌گذارد. اما داستانی کردن علم، عواقب زیادی برای انسان دارد. بازیچه کردن علم تاثیر سوئی بر تمام جنبه‌های زندگی‌مان می‌گذارد. تصمیمات پزشکی، زیست‌محیطی، حقوقی و حتی سبک زندگی روزمره، همه و همه نتیجه درک ما از علم است. این روزها، بیشتر از هر زمان دیگری با طاعون نادانی دست به گریبانیم. هرچقدر بیشتر در علوم پیشرفت می‌کنیم، فاصله اذهان عمومی هم از علم بیشتر می‌شود. بالاخره زمانش رسیده که پیامبر یا پیامبران پوپولیست‌مان را جداً بررسی کنیم. دارشانا نارایانان در این مقاله با نگاهی انتقادی به کتاب «انسان خردمند» نگریسته است.نویسنده مقاله: دارشانا نارایانان، ترجمه: پرنیان برهانی، راوی: سجاد سجودی